Profilaktyka
Profilaktyka przeciw pasożytnicza
Właściwa profilaktyka przeciw pasożytnicza jest szczególnie ważna ponieważ istnieje ryzyko przeniesienia pasożytów na człowieka (najbardziej narażone są dzieci).
Należy także pamiętać o zapewnieniu ochrony przed pasożytami zewnętrznymi (pchły, wszoły, kleszcze), które przenoszą groźne choroby (babeszjoza, borelioza).
Wszystkie zwierzęta przebywające w domu i na zewnątrz mogą się zarazić pasożytami. Stopień ryzyka, a tym samym częstotliwość przeprowadzanych zabiegów odrobaczających zależy od sposobu utrzymania, użytkowania i wieku zwierzęcia. W czasie pobytu za granicą, zwłaszcza w innym klimacie, psy i koty mogą być narażone na dodatkowe ryzyko zarażenia się występującymi tam pasożytami.
Szczenięta mogą się zarazić pasożytami już w życiu płodowym a kocięta w trakcie karmienia przez matkę.
Nawet zwierzęta niewychodzące na zewnątrz, takie jak króliki, kawia oraz inne gryzonie powinny być odrobaczane 1-2 razy do roku.
Proponowany program odrobaczania:
- Psy
Pierwsze odrobaczanie w wieku ok. 3 tygodnia życia kolejne ok. 5 tygodnia (przed szczepieniem) i przez pierwsze miesiące co 4 tygodnie. Od 6 miesiąca życia co 3-6 miesięcy zależnie od trybu życia.
- Koty
Pierwsze odrobaczanie w wieku ok. 5 tygodnia życia kolejne ok. 7 tygodnia (przed szczepieniem) i przez pierwsze miesiące co 4 tygodnie. Od 6 miesiąca życia co 3-6 miesięcy zależnie od trybu życia.
Szczepienia
Odporność organizmu na daną chorobę zależy od tego, czy znajdują się w nim odpowiednie przeciwciała, oraz od tego czy jest ich wystarczający poziom. Każde przeciwciało jest skierowane przeciwko konkretnemu antygenowi umożliwiając jego neutralizacje i usunięcie z organizmu. Szczenię pijąc mleko uzyskuje przeciwciała matczyne, które chronią organizm przed infekcją tylko przez kilka tygodni. Zdecydowanie dłużej trwa odporność czynna, nabyta dzięki naturalnemu kontaktowi z czynnikiem chorobotwórczym lub dzięki szczepieniom.
Szczepionki zawierając odpowiednio przygotowane bakterie lub wirusy mają zdolność pobudzania organizmu do syntezy odpowiednich przeciwciał. Idealnie przygotowana szczepionka to taka, która zawiera zarazek maksymalnie osłabiony, ale w stopniu minimalnym pozbawiony własności immunogennych, czyli silnie pobudzających organizm do odpowiedzi na szczepionkę. Gwarantuje to długotrwałą odporność na daną chorobę.
Szczepienie kota – program
1 – około 8-9 tygodnia
Przeciw „katarowi kociemu”(kaliciwirus (FCV) i herpeswirus kotów typu 1(FHV)) oraz panleukopenii kotów (FPLV), ewentualnie zakażeniu Chlamydophila Felis, białaczce kotów
2 – około 12 tygodnia
Przeciw „katarowi kociemu”(kaliciwirus (FCV) i herpeswirus kotów typu 1(FHV)) oraz panleukopenii kotów (FPLV), ewentualnie zakażeniu Chlamydophila Felis, białaczce kotów
3 -około 16 tygodnia
Przeciw wściekliźnie
Szczepienie psa – program
1 – około 4-6 tygodnia
Przeciw nosówce psów (CDV), parwowirozie psów (CPV)
2 – około 8-9 tygodnia
Przeciw nosówce psów (CDV)adenowirozie psów typu 2 (CAV2)parwowirozie psów (CPV) parainfluenzie psów (CPi), leptospirozie.
3 – około 12 tygodnia
Przeciw nosówce psów (CDV)adenowirozie psów typu 2 (CAV2)parwowirozie psów (CPV) parainfluenzie psów (CPi), leptospirozie.
4 – około 16 tygodnia
Przeciw wściekliźnie
Dodatkowo:
- od co najmniej 3 tygodnia życia i co najmniej na 3 tygodnie przed okresem przewidywanego zwiększonego ryzyka zarażenia – przeciw kaszlowi kenelowemu (Bordetella bronchiseptica, wirus parainfluenzy psów)
- od 12 tygodnia i doszczepienie po 3-4 tygodniach – przeciw boreliozie
- w cieczce lub 5-7dni po kryciu, potem 7-14 dni przed porodem– przeciw herpeswirusom (uodparniania szczennych suk w celu zapobiegania śmiertelności, objawom klinicznym i zmianom patologicznym u szczeniąt spowodowanym przez zakażenia herpeswirusami w pierwszych dniach życia)
Szczepienie królika
myksomatoza, pomór królików, katar królików wieku 4-6 tygodni na myksomatozę oraz pomór;
Dawki przypominające co sześć miesięcy w przypadku myksomatozy oraz co dwanaście miesięcy w przypadku pomoru